Stoppen met wegen?

Een tijdje geleden heb ik besloten om te stoppen met wegen. Dat was voor mij een enorm moeilijke beslissing. Ik dacht dat ik dit niet zou durven en dat ik het niet aan zou kunnen om dat gewicht niet meer te zien, ik wilde de controle niet verliezen. Ik had een obsessie gecreëerd rondom dat stomme getal en ik was bang dat ik (te) veel zou gaan aankomen wanneer ik niet meer zou wegen.

Het zien van die getallen gaf mij een veilig gevoel, maar tegelijkertijd beperkte het me enorm. Ik raakte in paniek bij veranderende getallen en iedere stijging voelde als een enorme afgang voor mijn eetstoornis. Het zien van de getallen op de weegschaal kon mijn hele stemming doen omslaan. Het kon mijn humeur compleet verpesten. Ik was er klaar mee, maar durfde het niet los te laten – tóch heb ik de stap kunnen zetten en ik hoop dat jij na het lezen ook hiermee kunt stoppen!

Wegen tijdens mijn behandelingen

Tijdens de verschillende eetstoornisbehandelingen die ik heb gevolgd, stond het gewicht altijd centraal. Als ik niet genoeg was bijgekomen, werd ik streng toegesproken en werd mijn eetlijst uitgebreid, ook al had ik enorm mijn best gedaan. Wanneer ik wél genoeg was bijgekomen kreeg ik complimenten, ook al had ik soms geen idee waar die gewichtsstijging vandaan kwam en had ik misschien helemaal niet genoeg gegeten. Ik hoefde dan niet uit te breiden.

Alles hing dus samen met dat gewicht – de uitbreidingen, mijn stemming en de stemming van mijn behandelaren en naasten. Ik wilde iedereen tevreden stellen, maar het lukte me echter vrijwel nooit om genoeg aan te komen. De druk was te hoog. Anderen waren nooit tevreden. Iedereen was bezig met getalletjes. De constante focus op het gewicht voedde de eetstoornisgedachtes.

Waarom ben ik gestopt met wegen?

De getallen op de weegschaal weerhielden mij ervan om stappen te zetten. Als ik meer zou eten, zou ik dat terug kunnen zien op de weegschaal. Dat wilde ik niet, ik wilde dat de getallen hetzelfde bleven. Ze mochten niet verder stijgen. Ik volgde mijn eetlijst daardoor extreem punctueel; dit was mijn veiligheid. Ik voelde me niet meer veilig wanneer de getallen zouden veranderen. Ik was bang voor verandering en bang om deze veranderingen te zien. Niet alleen aan mijn lichaam, maar vooral op de weegschaal.

Het vasthouden aan mijn veiligheid hielp mij echter niet verder. Ik hield me vast aan de veiligheid van mijn eetstoornis: een veiligheid die in werkelijkheid extreem onveilig was. Onveilig voor mijn lichaam en onveilig voor mijn mentale gezondheid. Door me hieraan vast te houden, zou ik me nooit gelukkiger kunnen voelen. Een eetstoornis geeft je namelijk op korte termijn misschien wel een veilig gevoel, maar is op lange termijn extreem schadelijk. Ik wilde vrijheid; vrijheid om meer te kunnen eten zonder bang te zijn voor de veranderende getallen. Ik wilde loskomen van de ziekelijke focus op getallen. Ik wilde losbreken van de drang naar controle. Ik wilde mijn leven terug.

Mijn advies

Het heeft bij mij een hele poos geduurd, voordat ik in kon zien dat het zien van die getallen mij niet meer verder zou helpen. Ik vond het moeilijk om de controle los te laten en dacht dat ik dat absoluut niet zou kunnen. Ik dacht dat ik compleet door zou draaien wanneer ik me niet meer kon focussen op die getalletjes. Langzaamaan ging ik echter steeds minder wegen: van één keer per week ging ik naar één keer per twee weken, uiteindelijk werd dat één keer per drie weken en daarna helemaal niet meer. Ik wilde die stomme getallen niet meer zien. Ik wilde mijn leven niet meer daardoor laten beïnvloeden. Het werd voor mij namelijk steeds meer een kwelling om dat getal te zien. Ik wist, dat als ik weer vrijer wilde leven en weer meer zou willen kunnen genieten, ik die getallen los moest gaan laten. SO I DID.

Ik stopte met wegen en dat kun jij ook. Ik gun het jou om niet meer bezig te zijn met getallen. Je bent zó veel meer dan de getallen op de weegschaal. Jouw gewicht zegt niets over wie jij bent en wat jij kunt.

En als het niet in één keer lukt, bouw het dan af! Zo lukte het mij ook.