Extreme hunger

Extreme hunger

De laatste tijd lees ik veel over het onderwerp ‘extreme hunger’ tijdens eetstoornisherstel. Zelf heb ik hier veel last van. Voorheen heb ik hier nooit over durven te praten. Ik durfde überhaupt niet te praten over het feit dat ik honger had, dat was iets waar ik vooral niet aan toe wilde geven. Laat staan dat ik zou praten over het feit dat ik zó veel honger heb.

Ik denk dat dit voor veel mensen die dit ervaren ook geldt en dat extreme hunger daarom nog steeds een enorm onderbelicht thema is.

Wat is extreme hunger?

Extreme hunger is een verschijnsel waarbij je lichaam om eten blijft vragen, omdat het zichzelf wil herstellen na een periode van restrictie. Het is eigenlijk een heel logisch proces, jouw lichaam wil namelijk alles er aan doen om de periode van ondervoeding te herstellen; liefst zo snel mogelijk.

Tijdens een periode van extreme hunger kun je alleen nog maar aan eten denken en kan het zo zijn dat je in korte tijd grote hoeveelheden voeding wil en kan eten. Vaak verlangt je lichaam naar calorierijke producten – de producten die ‘we’ ons juist vaak ontzeggen.

Wanneer ontstaat extreme hunger?

Zoals ik al eerder benoemde, ontstaat extreme hunger na een periode van ondervoeding. Het kan in iedere periode van herstel voorkomen, dus bijvoorbeeld ook na gewichtsherstel.

Het is niet zo dat iedereen die met een periode van ondervoeding te maken heeft gehad, ook te maken krijgt met extreme hunger. Een periode van extreme hunger kan weken, maar ook maanden duren en het kan ook plotseling weer stoppen.

Hoe kun je het beste omgaan met extreme hunger?

Het helpt mij enorm om me te bedenken dat dit een natuurlijk proces van je lichaam is. Jouw lichaam wil zichzelf ontzettend graag herstellen, wat eigenlijk een heel mooi verschijnsel is. Eigenlijk zou je je lichaam daar dankbaar voor moeten zijn.

Ik ben voorheen vaak boos op mezelf geweest, ik was boos omdat ik honger had en ik was boos omdat ik me een mislukte anorect voelde. Ik schaamde me ook enorm voor het gevoel van eindeloze honger. Nog steeds vind ik het moeilijk om er over te praten en vind ik het lastig om uit te spreken dat mijn lichaam om eten blijft schreeuwen. Mijn eetstoornis schreeuwt op die momenten keihard door mijn hoofd dat ik er niet aan mag toegeven.

Mijn beste advies is: luister naar je lichaam. Eet. Het is zó ontzettend moeilijk, maar het is ook zó ontzettend nodig. Als jouw lichaam er weer op kan vertrouwen dat het voldoende eten krijgt, zal het ook niet meer blijven schreeuwen om voedsel.

Maar wat als het nooit stopt?

Die honger zal stoppen; hoe lastig het ook is om daarop te vertrouwen. Wanneer jouw lichaam weer op jou kan vertrouwen en jij je lichaam geeft wat het nodig heeft, dan zal het ook niet meer gaan schreeuwen om voedsel. Het kan wel zo zijn dat een periode van extreme hunger terugkomt; dat wil vaak echter zeggen dat je een periode te weinig gegeten hebt en dat je lichaam dus meer eten nodig heeft om de schade in te halen.

Vertrouw dus op jouw lichaam en leer jouw lichaam om weer op jou te kunnen vertrouwen.