De getallen op de weegschaal.
Ze maken me verdrietig.
Ze maken me wanhopig.
Kan ik niet meer afvallen?
Ben ik nu een mislukte anorect?
Mijn gezonde verstand weet dat ik nog te licht ben,
maar dat gezond verstand heeft daarbinnen geen ruimte meer.
Vanbinnen doet het zó veel zeer.
Mijn eetstoornisgedachtes nemen de overhand wanneer dat getal stijgt.
Het mag niet.
Ik heb gefaald.
Ik verlies de controle.
De eetstoornis verliest echter langzaam terrein.
Hij krijgt mij niet meer zo makkelijk klein.
Ik groei.
Mijn lichaam groeit.
Maar,
Van binnen groei ik ook.
Er is eindelijk ruimte voor mij.
Mijn leven wordt langzaam fijner.
En die eetstoornis, die wordt langzaam kleiner.
Reactie plaatsen
Reacties