Sta jij wel eens stil bij welke regels je jezelf allemaal oplegt? Op welke manier jij jezelf verteld dat je je moet gedragen? Op welke manier je jezelf vertelt dat je om moet gaan met emoties?
En, als je te maken hebt met een eetstoornis, op welke manier je moet eten? Wat je wel of niet mag eten? Hoe laat je mag eten? Hoe veel je mag eten?
Gelukkig heb ik vrijwel al mijn eetregels inmiddels kunnen verbannen uit mijn hoofd, maar nadat ik dat had gedaan kwam ik er achter dat ik mezelf nog veel meer regels had opgelegd. Zo mocht ik bijvoorbeeld niet te veel geld aan mezelf uitgeven en mocht ik alleen maar kleding kopen wanneer deze in de uitverkoop was.
Ook mocht ik nooit te veel over mezelf praten. Ik had bedacht dat ik er vooral voor anderen moest zijn. Dat ik aardig, begripvol en liefdevol hoorde te zijn.
Ik mocht niet zomaar met mannen naar bed gaan alleen maar omdat ik daar behoefte aan had. Daar moest ik iets bij voelen. Dat moest iets speciaals zijn.
Ik moest altijd klaarstaan voor de ander. Mijn eigen behoeftes kon ik wel even aan de kant zetten.
Ik mocht pas iets zeggen als ik wist dat ik geen fouten zou maken, als ik wist dat datgene wat ik zou zeggen nuttig en van toegevoegde waarde zou kunnen zijn.
Ik mocht niet boos worden op anderen. Beter kon ik me voegen naar wat er van mij verwacht werd.
Al deze dingen heb ik ooit bedacht. Of nee, niet bedacht. Ze zijn mij ooit opgelegd. Vanuit de maatschappij of vanuit mijn opvoeding. Ik heb ze ooit geïnternaliseerd, zonder dat ik daar bij stil heb gestaan.. Ben ik het daar namelijk wel mee eens? Zijn deze regels wel kloppend voor mij?
De laatste paar jaar ben ik veel bezig geweest met inzicht krijgen in al mijn ‘leefregels’, maar ook in het doorbreken daarvan. Ik heb nagedacht over wat er eigenlijk wel of niet kloppend voelde en op welke manier IK zou willen leven, wat er belangrijk is voor mij. Soms bleken dat heel andere dingen te zijn. Ik heb mezelf de ruimte gegeven om regels los te laten, hoe eng en hoe onwennig dat ook soms voelde. Alsof het niet mocht, logisch ook als je jezelf jarenlang bepaalde verhalen hebt verteld en overtuigingen eigen hebt gemaakt.
Inmiddels probeer ik bij iedere situatie eerlijk naar mezelf te kijken: wat vind ik hier nou eigenlijk echt van? Hoe zou ik willen reageren op deze situatie? Soms betrap ik mezelf er op dat ik toch nog reageer vanuit een bepaalde overtuiging waar ik aan vastzit. In plaats van boos op mezelf te worden, probeer ik dan te onderzoeken waar die overtuiging vandaan komt, hoe ik hem wellicht los kan laten én hoe ik zou willen reageren. Ook dat gaat niet altijd goed. Heel vaak reageer ik toch weer vanuit een bepaalde overtuiging, of vanuit een nietszeggende regel. Het is echter aan mij om telkens weer bewust te zijn. Bewust van wat er gebeurd en volgens welke overtuigingen en regels ik wil leven. Dat geeft mij vrijheid. Vrijheid om weer zelf te mogen bepalen, maar vooral: om dichter bij mezelf te komen.
Herken je dat? Al die regels? En door welke regels laat jij je leven nog te veel bepalen?
Reactie plaatsen
Reacties