Op vakantie

Vakantie zorgde voor mij altijd voor enorm veel stress.

Stress rondom eten. Rondom bewegen.

Maar ook rondom welke kleding ik moest dragen.

Ik wilde ijs eten.

Ik wilde zwemmen.

Ik wilde in bikini rond durven te lopen.

Ik wilde kunnen genieten van lekker eten, zonder schuldgevoelens.

Ik wilde de regels in mijn hoofd los kunnen laten.

Ik wilde niet bezig hoeven te zijn met dwangmatige wandelingen.

De enige oplossing die ik kon bedenken om te eten wat ik zo graag zou willen eten, was om voor en na de vakantie extreem te compenseren. Op die manier kon ik mezelf toestaan om op vakantie mezelf wat meer te gunnen. Ondanks dat ik alles compenseerde, kwamen de schuldgevoelens nog steeds om de hoek kijken: ik voelde me verschrikkelijk wanneer ik ijs had gegeten. En hoewel ik er al jarenlang naar verlangde om te zwemmen, heb ik dat lange tijd niet gedurfd. Ik schaamde me voor mijn afgrijselijke lijf…

Dit jaar ben ik een paar dagen op vakantie geweest en heb ik mogen ervaren hoe bevrijdend het kan zijn om niet telkens alles onder controle te hebben. Om niet alles vooruit te plannen. Om lekkere dingen te eten zonder te compenseren. Om in bikini rond te lopen.

Een aantal jaar geleden had ik niet gedacht dat ik dit ooit zou doen: dat ik met iemand op vakantie zou gaan die ik nog helemaal niet zo goed kende. Deniece en ik hadden elkaar pas één keer in het echt gezien toen we besloten om samen op vakantie te gaan. We hadden elkaar wel al vaker online gesproken. We hadden altijd fijne gesprekken en ik had er eigenlijk wel vertrouwen in dat het goed zou komen… Ook al zat er nog een klein beetje angst dat het misschien ook wel eens kon tegenvallen.

Vroeger had ik dit nooit gedaan. Ik stond niet open voor spontaniteit. Ik stond niet open voor dingen die ik niet onder controle had. Voor het onbekende. Dat vond ik destijds hartstikke eng. Het waren dingen die ik vooral vermeed.

Sinds ik dit soort dingen weer aanga, merk ik pas hoe het is om écht te leven. Om vrijheid te voelen. Ik voel me niet langer gevangen in mijn hoofd of in mijn gedachtes. Ik voel me bevrijd. En dat is heerlijk!

Deze hele vakantie bestond uit mooie verassingen. We hadden niks gepland en er kwam allerlei moois op ons pad. Dit was precies zoals het had moeten zijn. Ik leer daar zo ontzettend veel van. Ik leef nu veel meer in het hier en nu, terwijl ik vroeger altijd bezig was met het verleden en de toekomst. Gedachtes die me vroeger dagen konden bezighouden, krijgen nu niet meer de kans om dagenlang te overleven.

Want nee, ook nu voel ik me nog niet altijd chill in mijn bikini en vind ik het niet zo tof om mezelf terug te zien op foto’s. Het beïnvloedt echter niet meer mijn hele dag. Ik ga alsnog lekker zwemmen en ik verstop mijn lichaam niet meer. Ik weet inmiddels dat dat er alleen maar voor zorgt dat mijn onzekere gedachtes gevoed worden. Die onzekere gedachtes, die spreek ik nu uit. Dat helpt me om te relativeren. Om er niet in te verdrinken.

Ik voel me vrij. Vrijer dan ooit.

Ik mag eindelijk leven. Ik durf eindelijk te leven. En wat ben ik daar dankbaar voor!