Ik ben gevraagd door Shannon om een stukje te schrijven over mijn eetstoornis in combinatie met autisme.
Eerst zal ik een klein beetje achtergrond informatie over mijzelf geven. Ik ben Tiffany en ik ben 24 jaar oud. Misschien kennen sommige van jullie mij al via Instagram (@Tiffskitchenx) of mijn blog. Op mijn Instagram deel ik recepten, food reviews en ook deel ik veel over mijn eetstoornisherstel. Sinds kort deel ik ook dingen over autisme. Ik heb namelijk een paar weken terug te horen gekregen dat ik ASS heb: Autisme Spectrum Stoornis. Nu is het niet zo dat ik pas sinds kort ASS heb, maar vroeger is daar nooit onderzoek naar gedaan. Autisme is namelijk iets waar je mee wordt geboren.
Vanaf mijn 16/17de heb ik een eetstoornis. Dit betekent dat ik al zo’n 7/8 jaar een eetstoornis heb, maar ik heb pas sinds zomer 2020 professionele hulp. Na een paar weken interne opname in een kliniek in die zomer is ook het onderzoek naar autisme gestart. Na iets minder dan een jaar en meerdere testen, interviews en vragenlijsten heb ik de stempel ‘ASS’ gekregen. Nou verandert dat niks aan mij, maar het geeft wel duidelijkheid. Niet alleen duidelijkheid over verschillende factoren in het leven wat bij mij anders gaat dan bij de meeste leeftijdsgenoten. Ook geeft het duidelijkheid over mijn eetstoornis en het moeilijke herstel ervan.
Autisme uit zich bij mij op vele fronten. Op sociaal contact, angsten, controle, gevoeligheid, emoties, passief, introvert zijn en ga zo maar door. Vooral het stukje controle vanuit autisme gaat goed samen met de eetstoornis. Nou eigenlijk, ‘goed’ kan je het niet noemen. De eetstoornis is namelijk een stukje van controle houden. Controle over wat je eet, hoeveel je eet, wanneer je eet en controle over je gewicht. Ik kan niet omgaan met onverwachte gebeurtenissen, veranderingen en controle verlies. De eetstoornis geeft mij controle en daarom is het heel moeilijk voor mij om de eetstoornis los te laten. Ook weet ik dat de eetstoornis altijd een deel van mijn leven gaat blijven, maar wel in zo’n vorm is dat ik gezond en gelukkig ben. De controle rondom eten zal ik houden door mijn autisme, maar niet in zo’n strikte vorm als tijdens mijn heftige eetstoornis periode. Het is de bedoeling dat ik straks ook weer buiten de deur kan eten, mijn eten niet van te voren hoeft te plannen en dat ik weer gewoon kan eten zonder te weten hoe veel ik precies eet en wat er precies in zit.
Op dit moment weet ik dus nog maar kort dat ik autisme heb, maar het heeft me nu al veel duidelijkheid gegeven over mijn eetstoornis. Alleen is er nog geen goede hulp te vinden voor mensen met autisme en een eetstoornis. Afgelopen zomer heb ik drie weken intern gezeten in de eetstoornis kliniek en daar hielden ze ook geen rekening met autisme. Ze hebben me alleen het advies gegeven om iets van een coach of therapie te zoeken voor mijn autisme.
Voor nu heb ik nog veel vraagtekens en ik weet dat er veel andere mensen zijn dit met hetzelfde zitten. Daarom deel ik ook veel van mijn eetstoornisherstel op mijn Instagram, om meer zichtbaarheid te krijgen voor deze onderwerpen, zodat er betere en gepaste hulp gaat komen. Er is nu wel hulp voor eetstoornissen, maar het is naar mijn mening niet de juiste hulp. Eerst dacht ik dat het alleen aan mij lag, maar na het lezen van het boek dat Shannon heeft geschreven, wist ik dat ik niet de enige was. Net zoals Shannon wil ik dat er betere, passende hulp komt voor eetstoornissen. Ik wil dat er niet alleen maar wordt gefocust op eten en gewicht, maar dat er wordt gefocust op de kern van de eetstoornis, het onderliggende. Zodra dat onderliggende wordt aangepakt, kan de eetstoornis aangepakt worden.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik herken dit heel erg! Dat maakt het zeer complex allemaal he! Er bestaat geen standaard behandeling voor want er zijn X problematieken bijeen he idd erg lastig xx