Mijn enige kans om te zijn wie ik ben

Soms weet ik niet meer naar welke stem ik moet luisteren.

Ik weet niet meer welk pad ik moet bewandelen.

Elke keuze die ik maak lijkt de verkeerde.

Wat jarenlang goed voelde, voelt nu niet meer zo goed.

Constant vasthouden aan mijn eetstoornis, dat is niet meer wat ik wil.

Ik weet dat ik uit mijn veilige wereldje moet stappen.

Ik weet dat ik liever voor mezelf mag zijn.

Maar waarom is het dan zo verdomde moeilijk?

Ik heb mezelf jarenlang wijs gemaakt dat ik streng moest zijn.

Ik heb mezelf jarenlang wijs gemaakt dat ik geen honger mocht hebben.

Ik heb mezelf jarenlang wijs gemaakt dat ik mezelf uit moest putten.

Ik maakte mezelf wijs dat ik sterk was als ik mezelf zo veel mogelijk ontzegde.

Die stem schreeuwt nog steeds iedere dag door mijn hoofd.

Ik wil weer mezelf kunnen zijn. Ik wil weer kunnen genieten.

Ik wil mezelf niet meer wegstoppen voor wie ik ben.

Ik wil trots kunnen zijn op wat ik heb bereikt.

Trots zijn op de stappen die ik zet, in plaats van mezelf gek te laten maken door de stem van mijn eetstoornis.

Ik wil genieten van het leven. Genieten van de fijne momenten.

Ik wil me niet meer druk maken over iedere hap die ik neem.

Ik wil me niet schuldig voelen omdat ik iets lekker vind.

Ik wil geen nachten meer wakker liggen van de honger.

Ik wil mijn lichaam weer geven wat het nodig heeft.

Mezelf niet langer onderdrukken.

Mijn gevoelens niet langer onderdrukken.

Ik wil eten. Ik wil zo veel kunnen eten als ik wil.

Ik wil niet denken aan calorieën.

Ik wil eten totdat ik genoeg heb.

Ik wil kunnen vertrouwen op mijn lichaam.

Ik heb maar één lichaam, één lichaam dat ik mijn hele leven met me mee zal dragen.

Er is geen tweede kans. Geen weg terug als het te laat is.

Er is zelfs geen zekerheid voor morgen.

Dus waarom geef ik dat lichaam dan niet de rust en de zorg die het nodig heeft,

zodat het hopelijk nog wat langer mee kan gaan?

Dit is mijn enige kans, mijn enige kans om te leven.

Mijn enige kans om er iets van te maken.

Mijn enige kans om te groeien.

Mijn enige kans om te zijn wie ik ben.