Als er iets is dat ik de afgelopen jaren heb geleerd, dan is het wel dat we het leven niet altijd zo serieus hoeven te nemen. We zijn hier om te spelen, om te leren, en om te groeien. Om fouten te maken, te vallen en weer op te staan. Om te zingen en om te dansen in de woonkamer.
Hoe vaak doe jij dat nog? Hoe vaak geef je jezelf de ruimte om te spelen? Hoe vaak doe je iets dat helemaal geen doel heeft? Onlangs realiseerde ik me dat ik dat veel te weinig doe. Ik merkte zelfs dat het me onrustig maakt wanneer ik iets zonder doel probeer te doen. Maar juist in die doelloze activiteiten ligt een diepe rust verscholen.
Als kind deden we dat voortdurend. Kinderen dansen, zingen, spelen en rennen eindeloos rond, zonder dat ze een specifiek doel hebben. Soms zie ik een kind helemaal opgaan in zijn eigen spel, en dan geniet ik enorm van dat onbevangen plezier. Waarom zijn we daar als volwassenen zo ver van afgedwaald? Zou ons leven niet veel rijker worden als we dat speelse kind in onszelf meer ruimte geven?
Zelf houd ik enorm van dansen. Ik dans graag door mijn woonkamer en ga geregeld naar ecstatic dance-avonden. Dat is trouwens echt iets wat ik iedereen kan aanraden. Voor mij voelt het ontzettend bevrijdend om te bewegen zoals ik dat wil, zonder dat het er mooi uit hoeft te zien, en om me volledig over te geven aan de muziek. Even niet praten, gewoon zijn. Dat is voor mij een moment waarop ik het kind in mij de ruimte kan geven en door schaamte heen kan breken. Wat voelt dat bevrijdend!
Toch kostte het me in het begin wat moeite om die drempel over te stappen. Me volledig laten gaan voelde niet meteen natuurlijk. Maar wat is het heerlijk als dat lukt! Als ik die overgave kan vinden en samen met andere mensen – vaak vreemden – in een ruimte kan bewegen, ontstaat er een diep gevoel van verbinding.
Ik denk dat we als volwassenen veel te weinig tijd maken om te spelen. Om te zingen, te dansen, of onszelf simpelweg schaamteloos te laten gaan. De momenten waarop ik dat heb gedaan, alleen of met anderen, zijn vaak de herinneringen die me het meest zijn bijgebleven. Dat zijn de momenten waarop ik het meest geniet.
De komende tijd ga ik het vaker doen: spelen. Doelloze momenten creëren. Dansen, zingen, of wat dan ook waar ik blij van word. En ik nodig jou uit om mee te doen.
