Het is alweer even geleden dat ik wat persoonlijke updates met jullie heb gedeeld, dus leek het me wel weer tijd om dat te gaan doen! De afgelopen weken zijn nogal druk en chaotisch geweest. Het viel me een tijdje geleden op dat dit woorden zijn die ik de afgelopen twee jaar best vaak heb gebruikt. Grappig eigenlijk, als je beseft dat mijn leven jarenlang in het teken van controle heeft gestaan.
Ik hou niet zo van druk zijn. Beter gezegd: ik heb er een hekel aan. Begrijp me niet verkeerd: ik doe graag veel dingen en dat doe ik dan ook met veel enthousiasme, waardoor ik de laatste tijd vaak voel dat ik het best wel druk heb. Ik haat het echter om dat uit te spreken. Waarom? Omdat het voor mijn gevoel, vooral de laatste jaren, in deze maatschappij vooral wordt gestimuleerd om maar ‘lekker’ druk te zijn. Altijd bezig te zijn. Nooit eens even stil te staan.
Mensen zien het vaak als iets goeds als je zegt dat je zo druk bent. Maar is dat eigenlijk wel zo goed? Of zouden we het met zijn allen best eens even wat rustiger aan mogen doen? Je kunt het misschien tussen de regels door al lezen: ik ben van mening dat we met z’n allen best eens wat rustiger aan mogen doen. Dat het druk hebben echt niet altijd gelijk staat aan dat het goed gaat. Want als je het altijd maar druk hebt: hoe goed gaat het dan eigenlijk écht met je? Heb je dan nog wel de tijd om daarbij stil te staan?
Voor mij is het altijd belangrijk om balans te houden tussen genoeg dingen te doen hebben, maar tegelijkertijd genoeg tijd over te houden om met mezelf te kunnen zijn. Het valt me op dat heel veel mensen tegenwoordig moeite hebben met even niks doen, rustig op de bank te zitten, je even te vervelen of even niet met die verdomde smartphone bezig te zijn op een moment dat er niks anders te doen is. Ik heb er zelf ook geregeld last van hoor, dat ik in mezelf opmerk dat ik onrust ervaar wanneer ik even helemaal niks doe: alsof ik dan het gevoel heb dat ik toch echt wel even iets nuttigs moet gaan doen. En ook ik maak me schuldig aan het soms eindeloos op mijn smartphone scrollen in plaats van gewoon even languit op de bank of op bed te gaan liggen. Zonder prikkels. Ik probeer het echter steeds vaker bewust te doen. Gewoon op bed of op de bank te gaan liggen.Voor me uit te staren. Of door de woonkamer te dansen. Doelloos. Wellicht is het trouwens helemaal niet zo doelloos als het lijkt, voor mij heeft het namelijk zeker een doel: dat ik daardoor mezelf weer wat beter kan reguleren. Dat ik daardoor weer meer in contact kan komen met mijn lijf, maar ook met mijn gevoel.
Wat ik dus eigenlijk wilde zeggen was dat ik het de afgelopen weken nogal druk heb gehad. Wellicht even te druk. Waarschijnlijk had ik het nodig om even over mijn grens te gaan, om er achter te komen waar die ook alweer ligt en om daar weer iets bewuster mee om te gaan.
Ik voel nu weer wat meer rust, terwijl er helemaal niet zo heel veel is veranderd. Wat voor mij belangrijk was, was dat ik mijn energie weer beter kon gaan verdelen. Niet eindeloos veel energie stoppen in dingen die me alleen maar energie kosten - maar veel meer energie stoppen in dingen die me energie geven. En de dingen die me energie kosten; daar heb ik wat meer hulp bij kunnen vragen. Wat een verlichting! Soms heb ik het gevoel dat ik het maar allemaal alleen moet doen en vergeet ik dat ik best wat hulp mag vragen aan de mensen om me heen. Je herkent het wellicht wel. Het voelt nu gelukkig allemaal weer wat lichter. Wat minder druk. En vooral minder bedrukt.
En dat terwijl ik weer met een nieuwe studie ben begonnen! Ja, je leest het goed. Ik ben begonnen met een opleiding tot Traumacoach. Ik heb superveel zin om me meer te gaan verdiepen in het onderwerp trauma, voor sommige mensen klinkt dit wellicht zwaar, maar ik denk dat we vrijwel allemaal in ons leven trauma hebben opgelopen. De een echter in wat heftigere mate dan de ander. We hebben allemaal oude wonden, oude pijnen, die we eigenlijk nog steeds met ons meedragen. Die we eigenlijk nog steeds niet hebben kunnen verwerken. Waardoor we regelmatig in ons leven tegen dingen aanlopen of op een bepaalde manier op een situatie reageren terwijl we eigenlijk heel anders zouden willen reageren. Ik vind het super interessant om daarmee bezig te zijn, om me daarin te kunnen verdiepen en om in de toekomst anderen nog beter te kunnen ondersteunen bij het verwerken van hun trauma’s.
Ik merk dat ik ook weer wat meer ruimte voel om te schrijven. De komende tijd hoop ik jullie dan ook een beetje mee te kunnen nemen in wat ik allemaal leer in mijn nieuwe studie. Het zal weer een pittig proces worden, maar ik ga het met veel enthousiasme aan!
